Kızımız Edan’ın okulu olduğunu ve okul sonrası tenis kursuna gideceğini, bu yüzden gidemeyeceğimizi ama isterse onu gönderebileceğimi hatırlattım. Eşim hemen hazırlandı, onu terminale götürdü ve “Giyinmene gerek yok, gelebilirsin!” dedi. “Hayır!” dedim, “O zaman sadece külotunu giy!” dedi. Ben de giydim. Beni oturttu. Şampanya şişesini aldı. Patlattı. Çok gürültülü olmaması iyi bir şeydi, yoksa apartmandaki insanlar ayaklanabilirdi.